ارائۀ راهکارهای علمی و عملی منابع درآمدی پایدار برای دهیاری‌های استان گیلان (مطالعۀ موردی: دهیاری گیلاکجان)

دهیاری‌ها به‌عنوان بازوی اجرایی شورا در روستاها، از مهم‌ترین نهادهای مردمی و محلی در ایران هستند که در تأمین منابع مالی مورد نیاز فعالیت‌هایی که به‌موجب قانون برعهدة آن‌ها گذاشته شده، همواره با دشواری‌هایی مواجهند و این دشواری­ها توانایی آن‌ها را در ارائۀ خدمات به جامعۀ روستایی به چالش می‌کشد. پژوهش حاضر، این مسئله را بررسی می­کند و راهکارهایی علمی و عملی به‌منظور تأمین منابع مالی پایدار برای دهیاری‌های استان گیلان با محوریت دهیاری گیلاکجان ارائه می­دهد. این پژوهش، توصیفی- تحلیلی و از نظر هدف کاربردی است. داده‌های مورد نیاز تحقیق با استفاده از پرسشنامۀ مقایسه‌های زوجی، در میان گروهی از خبرگان روستایی و کارشناسان مرتبط با موضوع تحقیق گردآوری شدند. سپس تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار Expert Choice انجام گرفت و منابع درآمدی برحسب درجۀ اولویت پیشنهاد شد. در این پژوهش، برای تدوین بسته‌ای اولویت‌بندی­شده از منابع درآمدی جدید، از روش‌های دلفی و فرایند تحلیل سلسله‌مراتبی (AHP) استفاده شد. براین‌اساس، مدل‌سازی مسئلۀ تحقیق، با شناسایی منابع درآمدی جدید، مبتنی­بر ویژگی‌های اقتصادی، اجتماعی و محیطی و توانمندی‌های موجود در روستای گیلاکجان در قالب روش تحلیل سلسله‌مراتبی انجام گرفت که شامل اصلاح طرح هادی (0716/0)، ایجاد اقامتگاه و کمپینگ (0491/0) و پرورش گل و گیاه (0487/0) و به­ترتیب، دارای اولویت‌های اول تا سوم برای کسب درآمد هستند. پرورش ماهی (0351/0)، کشت دوم (0344/0)، ایجاد بازارچۀ ساحلی (0317/0) و استعلام نقل‌وانتقال اسناد رسمی از دهیاری (0270/0) نیز به­ترتیب در درجۀ اهمیت چهارم تا هفتم قرار دارند. دریافت عوارض از اراضی بایر (0259/0) دارای اولویت هشتم، دریافت عوارض از واگذاری انشعاب آب و امتیاز برق و تلفن (0230/0) دارای اولویت نهم، دریافت عوارض بیمۀ اجتماعی و بیمۀ اراضی و املاک (0201/0) دارای اولویت دهم و احداث سردخانه (0126/0) دارای اولویت یازدهم است.